Aleke Blue Note
Twee AfroNederlandse jongeren zijn actief in de Black Lives Matter movement. Ze zijn er recent achtergekomen dat hun Marron afkomst nauw verband houdt met de verzetsstrijd van hun voorouders tegen onderdrukking en slavernij. Daar verhouden ze zich graag toe. Maar dat er een hele Marron wij-cultuur bestaat met unieke zang- en dansstijlen is een compleet nieuwe wereld voor ze. Eerlijk gezegd hebben ze meer gehoord over de Wintirituelen uit de AfroSurinaamse cultuur dan hun eigen Marroncultuur en haar rituelen. Behalve dan de Gi Pangi (de volwassenverklaring voor meisjes) of de Gi Kamisa (de volwassenverklaring voor jongens), dat is pure Afro Glamour. Daar komen fashion en feest bij elkaar. Daar houden ALLE jongeren van.
Maar met je moeder mee moeten naar een overlijdensritueel in het binnenland van Suriname voor iemand die je zelf niet hebt gekend, daar is toch niks glamoreus of activistisch aan? Bovendien voelen ze zich nooit zo op hun gemak tussen al die oudere Marrons. Eerder een buitenstaander.
Vreemd genoeg blijkt in Suriname aangekomen dat zo een Booko De een supersociale en vrolijke aangelegenheid is. Het is feestvieren omdat de rouwperiode is afgelopen. Er vindt wel degelijk bonding plaats met lokale Marrons en niet alleen via het in elkaars armen dansen van de Aleke. Want ook zij strijden tegen discriminatie, tegen achterstelling en voor gelijke kansen. Alleen gaat het hier niet om zwart of wit. Maar om discriminatie tussen stads- en binnenlandbewoners.